Ἀλήθεια, τὰ συντρίμμια δὲν εἶναι ἐκεῖνα – ἐσὺ ‘σαι τὸ ρημάδι – σὲ κυνηγοῦν μὲ μία παράξενη παρθενιὰ στὸ σπίτι στὸ γραφεῖο στὶς δεξιώσεις τῶν μεγιστάνων, στὸν ἀνομολόγητο φόβο τοῦ ὕπνου – μιλοῦν γιὰ περιστατικὰ ποὺ θὰ ἤθελες νὰ μὴν ὑπάρχουν ἢ νὰ γινόντουσαν χρόνια μετὰ τὸ θάνατό σου, κι αὐτὸ εἶναι δύσκολο γιατί… – Τ᾿ ἀγάλματα εἶναι στὸ μουσεῖο. Καληνύχτα. – … γιατὶ τ᾿ ἀγάλματα δὲν εἶναι πιὰ συντρίμμια, εἴμαστε ἐμεῖς. Τ᾿ ἀγάλματα λυγίζουν ἀλαφριὰ … καλήνύχτα.

Advertisements