η ανταρσία των πουλιών

Ύστερα από

σδφσδγφσ τόσον πόνο

σδφσδγφσ σδφσδγφσ ο Θεός

το γνώριζε

σδφσδγφσ  πως

σδφσδγφσσδσ  θα γινόμουν

αηδόνι –

σδφφσ Δεν βλέπεις

σδφσδγφσ σδφσφσ λοιπόν

άνοιξή μου;

σδφσδγφσ Το χέρι σου

σδφσδγφσ σδφσδγδφσ άνθισε –

Σήμερα

σδφσσ γύρω

δγφσ σδφσ στα πέντε σου

δάχτυλα

σδφσδσ πέντε φωλιές

με γαλάζια

σδφσδγφσ πουλιά

σδφσδγφσ σδφσσ αναστάτωσαν

την

φσ επουράνια

σδφσδγφδφσ τάξη –

Δε βγαίνεις;

σδφσδγφσ Δε βγαίνεις

σδφσδγφσ σδφδσδγφσ να τα

μαλώσεις

σδφσδγσ και λίγο

σδφσδγφσ σδφσ λοιπόν

άνοιξή μου;

σδφσδγφσ Οι φωνές τους

σκορπίσαν

σδφσδγφσ τα χρώματα

σδφσδγφσ σδφσδγφσ έχουν

κάνει

σδφσ άνω κάτω

σδφσδγφσ σδσ του ήλιου

σδφσδγφσ σδφσδγφφψσ το φως.

Πηγή: Νικηφόρος Βρεττάκος (1999:182-183) ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Τόμος Δεύτερος, Σειρά Τρία Φύλλα, Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα

Advertisements