4ο Φεστιβάλ Αλληλεγγύης & Πολιτισμού της Οργάνωσης Ενωμένων Γυναικών της Αφρικής
…………………..
…………………..
…………………..
…………………..
…………………..
…………………..
Το “Αλλάζοντας τον κόσμο” του Manitonquat, είναι για όσους ονερεύονται και κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Είναι ένα αισιόδοξο όραμα για μια άλλη κοινωνία εδώ και τώρα.
Μια έκδοση των Ηλιόσπορων. Το βιβλίο μπορείτε να κατεβάσετε εδώ.
…………………..
…………………..
…μια συνέντευξη της Naomi Klein για την αλληλεπίδραση κλιματικών αλλαγών & κοινωνικών συστημάτων…
…………………..
…………………..
…………………..
…………………..
…………………..
19-21 Οκτωβρίου 2012: ένα φεστιβάλ για την αλληλέγγυα – συνεργαστική οικονομία. Για περισσότερες πληροφορίες κάντε ‘κλικ’ στην εικόνα…Το φεστιβάλ διοργανώνεται στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού.
…………………..
Το Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών με μεγάλη ικανοποίηση ενημερώνει πως εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο ριζοσπαστικής κοινωνικής εργασίας στα ελληνικά. Ο τίτλος του βιβλίου που εκδόθηκε απο τις εκδόσεις ΙΩΝ είναι “Κοινωνική Εργασία για την Κοινωνική Δικαιοσύνη” με επιμελητή έκδοσης τον Βασίλη Ιωακειμίδη. […] Στο νέο αυτό συλλογικό τόμο και για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία, γίνεται μια συστηματική προσπάθεια ανάδειξης της πολιτικής και ριζοσπαστικής πρακτικής μέσα στο πλαίσιο της κοινωνικής εργασίας. Οι συγγραφείς κρίνουν, επαναξιολογούν και αποδομούν τα παραδοσιακά μοντέλα κοινωνικής εργασίας και τον τρόπο που αυτά εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα. Μέσα από μια σειρά ερευνητικών, θεωρητικών και εμπειρικών αναλύσεων αναζητούνται νέα μοντέλα θεωρίας και δράσης με έμφαση στην επανασύνδεση της κοινωνικής εργασίας με την κοινωνία και την απαίτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Για περισσότερες λεπτομέρειες κάντε ‘κλικ’ εδώ.
Πηγή: http://processwork.gr/blog/archives/3741
…………………..
Κι όμως, οι σκέψεις μας χτίζουν την πραγματικότητά μας… Το 1993 διοργανώθηκε στηνΟυάσιγκτον το παρακάτω πείραμα: 4000 εθελοντές εφάρμοσαν μεθόδουςυπερβατικού διαλογισμού από τις 7 Ιουνίου μέχρι τις 30 Ιουλίου και ως αποτέλεσμα την περίοδο εκείνη τα ποσοστά εγκληματικότητας στην πόλη μειώθηκαν κατά 1/3 περίπου. Μία 27μελής επιτροπή, αποτελούμενη από ακαδημαϊκούς (κοινωνιολόγους και εγκληματολόγους), εκπροσώπους της αστυνομίας, αλλά και πολιτικά πρόσωπα δεσμεύτηκε στην παρακολούθηση και ανάλυση του πειράματος. Η μείωση της εγκληματικότητας ήταν ανάλογη του αριθμού των ανθρώπων που συμμετείχαν διαλογιζόμενοι. Όσο αυξανόταν – σταδιακά – ο αριθμός τους, τόσο μειωνόντουσαν τα ποσοστά εγκληματικότητας με μέγιστη μείωση κατά 23,3% κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας του πειράματος. Όπως αναφέρεται, με βάση τον τρόπο δόμησης του πειράματος, η πιθανότητα στατιστικού λάθους (να συνέπεσε το πείραμα με κάποια μεταβολή οφειλόμενη σε τρίτο, τυχαίο παράγοντα) κυμαίνεται σε ποσοστό λιγότερο των 2 μονάδων στο 1 δισεκατομμύριο. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά θα βρείτε εδώ κι εδώ. Την ευθύνη του πειράματος έφεραν οι John S. Hagelin, Maxwell V. Rainforth, David W. Orme-Johnson, Kenneth L. Cavanaugh, Charles N. Alexander, Susan F. Shatkin, John L. Davies, Anne O. Hughes και Emanuel Ross. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Social Indicators Research.
…………………..
«Διάλογος» – Δράσεις Γλώσσας & Πολιτισμού Ενάντια στο Φανατισμό & τη Μισαλλοδοξία: «[…] Η εκμάθηση της γλώσσας του άλλου, η ανάπτυξη προσωπικών επαφών με τα μέλη της άλλης εθνότητας που βρίσκονται πέρα από τα σύνορα και η έρευνα των αντιλήψεων που έχει σχηματίσει κάθε ομάδα για την άλλη μέσα από τις εμπειρίες της (το σχολείο, την οικογένεια, τους φίλους, τον στρατό, τον Τύπο, την λογοτεχνία, την τηλεόραση κλπ) μπορούν να βοηθήσουν στο γκρέμισμα των προκαταλήψεων και στην ανάπτυξη μιας σχέσης αμοιβαίου σεβασμού, ευθύνης και ανεκτικότητας στη διαφορετικότητα του “άλλου”. […]» Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.
…………………..
Η Άρσις λειτουργεί έναν ξενώνα για οικογένειες προσφύγων, ενώ παράλληλα αναπτύσσει δράσεις για την υποστήριξη των νέων και των δικαιωμάτων τους. Καθώς μία σημαντική παράμετρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί και το δικαίωμα στη στέγη, ενεργοποιείται στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Οργανώσεων που εργάζονται με Αστέγους (FEANTSA) και το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στη Στέγη, συμμετέχοντας στην εκστρατεία ευαισθητοποίησης για τα δικαιώματά τους. Περισσότερα εδώ.
…………………..
…………………..
Πρόκειται για μια μη κυβερνητική οργάνωση, η οποία παρέχει βασικές υπηρεσίες και τεχνικές λύσεις σε προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγροτικές κοινότητες, με στόχο την αυτάρκεια και τη βιωσιμότητά τους. Αυτές οι λύσεις του «Ξυπόλυτων» θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν με βάση τις παρακάτω ενότητες: την ηλιακή ενέργεια, το νερό, την εκπαίδευση, την υγεία, τις αγροτικές τέχνες, τις κοινωνικές παρεμβάσεις, την επικοινωνία, την ενδυνάμωση των γυναικών και την ανάπτυξη των περιοχών που έχουν υποστεί ερημοποίηση. Το Κολλέγιο υποστηρίζει ότι προκειμένου οποιαδήποτε μορφή δραστηριότητας στην αγροτική ύπαιθρο να είναι επιτυχημένη και βιώσιμη, θα πρέπει να στηρίζεται από το ίδιο το χωριό που αφορά και επίσης να ανήκει και να αποτελεί αντικείμενο διαχείρισης αυτών που επιδιώκει να υπηρετήσει. Για το λόγο αυτό, όλες οι δράσεις του «Κολλεγίου των Ξυπολύτων», είτε κοινωνικής, είτε πολιτικής, είτε οικονομικής υφής σχεδιάζονται και εφαρμόζονται από ένα δίκτυο αντρών και γυναικών που ζουν στην ύπαιθρο και είναι ευρύτερα γνωστοί ως «Ξυπόλυτοι Επαγγελματίες». Βίντεο θα βρείτε εδώ. Κι εδώ επίσης (με ελληνικούς υπότιτλους).
…………………..
Κίνηση Ενεργών Πολιτών Σταγείρων-Ακάνθου: Μεταξύ άλλων δραστηριοποιούνται στην ευαισθητοποίηση των πολιτών της περιοχής τους για τις καταστρεπτικές συνέπειες της εξόρυξης χρυσού σε ό,τι αφορά φυσικά και κοινωνικά οικοσυστήματα (όπου το ένα εμπεριέχει και προσδιορίζει το άλλο). Ή όπως λένε οι ίδιοι με δικά τους λόγια «η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Σταγείρων-Ακάνθου έχει ως σκοπό να κάνει πράξη το δικαίωμά μας για ευαισθητοποίηση και ενημέρωση, ανταλλαγή απόψεων, και τη δυνατότητα συλλογικής παρέμβασης σε θέματα που αφορούν τη ζωή μας ως πολίτες του Δήμου Αριστοτέλη, Νομού Χαλκιδικής». Περισσότερα θα βρείτε εδώ κι εδώ.
…………………..
Ο αριθμός των ανθρώπων – σε ολόκληρο τον πλανήτη – που αναζητά νέους, βιώσιμους τρόπους να ζει αυξάνεται. Έτσι αυξάνεται και ο αριθμός των οικοχωριών και οικοκοινοτήτων, όπου οι άνθρωποι επιχειρούν να ζήσουν σε αρμονία ο ένας με τον άλλο, αλλά και το φυσικό τους περιβάλλον. Το ντοκυμανταίρ «A New We» («Ένα Νέο Εμείς») εξερευνεί 10 τέτοιες κοινότητες στην Ευρώπη, επιδιώκοντας παράλληλα την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου δικτύου συνεργασίας ανάμεσα σε οικοχωριά και βιώσιμες οικολογικά και κοινωνικά κοινότητες. Ένα βίντεο εδώ. Ένα απόσπασμα με ελληνικούς υποτίτλους εδώ. Ή με άλλα λόγια: «ποτέ δεν πρόκειται να καταφέρεις ν’ αλλάξεις τα πράγματα πολεμώντας ενάντια στην κυρίαρχη πραγματικότητα – για ν’ αλλάξεις κάτι, θα πρέπει να χτίσεις ένα νέο μοντέλο, το οποίο εκ των πραγμάτων θα καθιστά το υπάρχον απαρχαιωμένο» (τάδε έφη Buckminster Fuller).
…………………..
Η Πρωτοβουλία για Έναν Αυτοδιαχειριζόμενο Αγρό στο Ελληνικό εστιάζει τη δράση της στη δημιουργία ενός κοινοτικού αγρού στο πρώην αεροδρόμιο, σε συνεργασία με το Δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης. Παρόμοιοι κοινοτικοί αγροί υφίστανται σε πολλές μεγαλουπόλεις της Δύσης, επιδρώντας ευεργετικά στη σχέση ανθρώπων-φυσικού περιβάλλοντος και προσφέροντας παράλληλα κοινωνικά ωφέλη. Έχει παρατηρηθεί για παράδειγμα ότι οι κοινότητες που περιβάλλουν τους αντίστοιχους αγρούς αποκτούν πρόσβαση σε τρόφιμα ποιότητας (κηπευτικά και βότανα), η ποιότητα ζωής βελτιώνεται σημαντικά, ενώ παράλληλα τα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού περιορίζονται. Μία εμπεριστατωμένη σχετική μελέτη για τον Κοινοτικό Αγρό του Λος Άντζελες θα βρείτε εδώ: κοινοτικός αγρός Λος Άντζελες
…………………..
…………………..
«Οι ρίζες αναπτύσσονται υπόγεια προς κάθε δυνατή κατεύθυνση, χαρίζοντας στο δέντρο γερά θεμέλια. Τα βλαστάρια φαίνονται αδύναμα, αλλά προκειμένου να βγουν στο φως, μπορούν να ξεπεταχτούν ακόμα και μέσα από τοίχους. Φανταστείτε ότι οι τοίχοι αυτοί είναι όλα τα πλήγματα που έχουμε επιφέρει στον πλανήτη. Εκατοντάδες χιλιάδες ρίζες και βλαστάρια, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο, μπορούν να βλαστήσουν ανάμεσα στους τοίχους. Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.»
– Δρ. Jane Goodall
Η Jane Goodall εργάζεται για την κατανόηση και προστασία της άγριας ζωής από τη δεκαετία του 1960. Με έμφαση στα πρωτεύοντα θηλαστικά έθεσε ερωτήματα για πολλές από τις αντιλήψεις που θεωρούσαμε δεδομένες. Ας πούμε: έχουν τα πρωτεύοντα τη δική τους κουλτούρα; Μπορούμε να αναγνωρίσουμε συναισθήματα στα ζώα; Είναι σε θέση να διαμορφώνουν και να χρησιμοποιούν δικά τους εργαλεία; Σταδιακά, τα πιθανά «όχι» στα παραπάνω ερωτήματα μετατράπηκαν σε (εμπεριστατωμένα) «ναι». Και ίσως, όσο μικραίνει η απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους και τα όντα (με ρίζες, τέσσερα ή δύο πόδια, ουρές, λέπια, φτερά, φυλλώματα κ.ο.κ.) της φύσης, τόσο πιο πιεστικά τίθεται το ερώτημα: μήπως ήρθε η ώρα να μάθουμε να σεβόμαστε κάθε μορφή ζωής ανεξαρτήτως της ανθρώπινης διάστασής της; [Αρκεί κανείς να αναλογιστεί το εξής: στις αρχές του 19ου αιώνα, οι Ευρωπαίοι έκλειναν στα κλουβιά μεγάλων ζωολογικών κήπων – του Λονδίνου, του Βερολίνου – Πυγμαίους, καθώς αρνούνταν να τους αναγνωρίσουν την ανθρώπινη υπόσταση και άρα οποιοδήποτε δικαίωμα ελευθερίας, αυτοπροσδιορισμού κ.ο.κ. Φαίνεται ότι στον αιώνα μας παρόμοια θέματα δεν τα έχουμε λύσει. Έχουμε απλώς μετακινήσει το όριο ανάμεσα στο ποιός/ποιά/τι έχει ή δεν έχει δικαιώματα…]
Σε τι διαφέρουμε από τον πίθηκο – μια ομιλία της Jane Goodall
…………………..
It takes two: Glimpses of the Creative Youth Workshop Project of Thrace
Anni Vassiliou & Tina Lygdopoulou
Annual Review of Critical Psychology 4 (2005) – Feminisms & Activisms
This article explores issues and themes arising within the context of the field of youth work. The youth-worker role entails a certain midwife skill. That of enabling the formless to take form, or one form to manifest itself so as to become recognised and thus identified with. Of encouraging voices towards expression. In this journey, the ‘invisible’ formative process of an end-result is just as important as its ‘visible’ outcome. Why, when, who and how become just as pertinent considerations as what. In a social setting, the act of creating space for synergy and co-existence of differing actors builds a web in which each is empowered.
Χρειάζονται Δύο: Ματιές στο Δημιουργικό Εργαστήρι Νέων στη Θράκη
Άννη Βασιλείου και Τίνα Λυγδοπούλου
Ετήσια Επιθέωρηση της Κριτικής Ψυχολογίας, Τεύχος 4 (2005) – Φεμινισμοί κι Ακτιβισμοί
Το άρθρο αυτό διερευνεί τα θέματα που ανακύπτουν εντός του πεδίου της εργασίας με νέους. Ο ρόλος του εμψυχωτή ή της εμψυχώτριας εμπεριέχει τη δεξιότητα μιας μαμής. Της δεξιότητας δηλαδή που δίνει τη δυνατότητα στο άμορφο να πάρει μορφή ή στο μορφοποιημένο να είναι αναγνωρίσιμο, επιτρέποντας έτσι την ταύτιση μαζί του. Εκείνης της δεξιότητας που ενθαρρύνει φωνές να εκφραστούν. Κατά τη διαδικασία αυτή, η ‘αόρατη’ διεργασία της μορφοποίησης είναι το ίδιο σημαντική με το ‘ορατό’ αποτέλεσμά της. Το γιατί, το πότε, το ποιός και το πως γίνονται τόσο κεντρικά όσο και το γιατί. Σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, η ύπαρξη ενός χώρου για συνέργεια και συνύπαρξη των διαφορετικών ρόλων δημιουργεί ένα δίκτυο όπου κάθε ένας ενδυναμώνεται.
…………………..
Η ποίηση αποτελεί ένα φυσικό φάρμακο, όπως το ομοιοπαθητικό βάμμα που προέρχεται από την ίδια την ουσία της ζωής – τα βιώματά σας. Τα ποιήματα δεν είναι παρά ένα απόσταγμα της εμπειρίας σε κάτι ουσιώδες. Έτσι, τα προσωπικά μας βιώματα μετατρέπονται σε ένα χώρο κοινό, τον οποίο μοιραζόμαστε με τους άλλους γύρω μας. — Απόσπασμα: Poetic Medicine: The Healing Art of Poem-Making.
…………………..
Εργαστήρι Περιβαλλοντικής Εμψύχωσης «Το βουνό μέσα μου…»
Με μία συνάντηση κάθε μήνα, οι έφηβοι εξερευνούν ατομικά και ως ομάδα τη διάσταση του βουνού ως εσωτερική κατάσταση, γνωρίζοντας παράλληλα το ορεινό οικοσύστημα. Οι συναντήσεις φιλοξενούνται στο ορειβατικό καταφύγιο Φλαμπούρι, ενώ παράλληλα οι συνοδοί-γονείς έχουν τη δυνατότητα να κάνουν μια βόλτα στο βουνό (με οδηγό ή χωρίς). Εμβαθύνουμε στη σχέση ανθρώπου-βουνού μέσω της τέχνης, της αυτογνωσίας, της αυτοπαρατήρησης, των σχέσεων στην ομάδα, της παρουσίας μας στο βουνό.
Θεωρούμε ότι ένας τρόπος να σχετιστεί κανείς με το περιβάλλον, είναι να πάψει να το αντιλαμβάνεται ως «κάτι εκεί έξω» και να το προσεγγίσει ως μία διάσταση του εαυτού του.
Αναλογίσου για παράδειγμα: ποιά είναι η πρώτη λέξη που αναδύεται στο νου σου, όταν ακούς τη λέξη «βουνό»; Τι χαρακτηρίζει το βουνό; Υπάρχει κάτι μέσα σου που σου το θυμίζει – μια συμπεριφορά, αίσθηση, φάση ζωής, οτιδήποτε. Συσχετίζοντας το βουνό «εκεί έξω» με το βουνό μέσα σου, τι μαθαίνεις, τι διδάσκεσαι;
Πως επιδρούν οι διαφορετικές εποχές μέσα σου; Τα διαφορετικά οικοσυστήματα;
…………………..
annavou1
bediryes
dracoalbus
ίριδα
anni
theovran
vimavima
ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΕΣ ΚΙ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ 