You are currently browsing the tag archive for the ‘φωτογραφία’ tag.
Για να φτάσω στον τόπο αυτό – το νέο μου σπίτι – διέσχισα 6 ποτάμια. Την πρώτη φορά, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού ανίχνευσης, τα νερά τους δανείζονταν το γαλάζιο τ’ ουρανού και τ’ ασημί του σύννεφου. Τη δεύτερη φορά, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού εγκατάστασης, τα νερά τους ήταν θολά και κουβαλούσαν λάσπη. Είχε βρέξει πρόσφατα. Όπως και να ‘χει, τα καλωσόρισα και με καλωσόρισαν.
Κι έπειτα ήταν η θάλασσα. Πράγμα περίεργο: το χρώμα της μεριές-μεριές βαφόταν στα χρώματα του θυμαριού, καθώς ανθούσε άφθονο στις γύρω πλαγιές.
Και τέλος η ανηφόρα. Από τους επίπεδους κάμπους στα ψηλά βουνά. Και τα σπίτια. Άλλοτε σεμνά, αναπόσπαστο τμήμα θαρρείς της γης και του τοπίου, άλλοτε φανταχτερά, φορτωμένα με τα σύμβολα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.
Είπα ν’ αναρωτηθώ προς τα που θα με πάει η ζωή και ποιό το νόημά της σ’ αυτόν το νέο τόπο. Όμως αφέθηκα στην ομορφιά του τοπίου.
«Η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας, είναι πριν την αυγή.»
Ιρλανδέζικη παροιμία, καταγράφεται για πρώτη φορά από τον Thomas Fuller το 1650.