You are currently browsing the tag archive for the ‘χορός’ tag.
Όταν η Σελήνη εμφανίστηκε σαν ωχρή ημισέληνος, κομψή και λεπτή αλλά ακλόνητη στην υπόσχεσή της ότι θα ξαναμεγαλώσει, η Άρτεμις διέσχισε τα απάτητα δάση της Αρκαδίας. Η Θεά ζούσε με τις νύμφες Της μέσα στην πυκνή άγρια βλάστηση όπου τα ζώα έρχονταν ελεύθερα να σμίξουν στα παιχνίδια και τους χορούς Της. Αγαπούσε τη νέα ζωή. Ακόμα κι όταν έπαιζε ή ξεκουραζόταν, ήταν με το αυτί τεντωμένο η Άρτεμις στους βόγκους κάποιας μητέρας που έδινε ζωή. Ο άνεμος Της έφερνε μακρόσυρτους, σιγανούς αναστεναγμούς και κοφτά τραγουδίσματα πόνου. Αν ήταν η μητέρα κάποιο ζώο, ξαπλωμένο μοναχό του σε μια απόμερη σπηλιά ή σ’ ένα προστατευτικό στρώμα από φύλλα, η Άρτεμις διέσχιζε γρήγορα τα δάση για να έρθει στο πλευρό της. Έφερνε φύλλα από την άγρια αρτεμισία της για να φάει το ζώο και απαντούσε γλυκά στους στεναγμούς της μητέρας. Η Θεά χτυπούσε απαλά τη φουσκωμένη μήτρα μέχρι που τα υγρά σώματα έβγαιναν σιγά σιγά στο φως. Τα χάιδευε στοργικά και τα έπαιρνε υπό την προστασία Της: Τίποτε σε τούτα τα δάση δεν μπορεί να βλάψει τα παιδιά της Αρτέμιδος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Περισσότερα για την Αέρινη Πόλη εδώ.
(Σύντομα και με ελληνικούς υποτίτλους…)
Περισσότερα εδώ.
Τσιγγάνο είναι ωραίο να σε λένε
Τσιγγάνος δεν είναι εύκολο να είσαι
Δεν ξέρω τι θα γίνω
Δεν ξέρω Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ζχφχζω
Η Maya Deren πίστευε ότι βασική λειτουργία της τέχνης είναι η δημιουργία βιωμάτων. Ο παραπάνω «διαλογισμός ως προς τη βία» κινηματογραφήθηκε το 1948. Στο φιλμ αξιοποιεί τη χορευτική έκφραση του Chao-Li Chi για να εξερευνήσει και να αφηγηθεί τη σχέση ανάμεσα στη βία και την ομορφιά.