You are currently browsing vimavima’s articles.
[…] Σε μία πρωτοφανή για τα δεδομένα της Λατινικής Αμερικής πολυφωνία και συμμετοχή από ομάδες που ήταν δίχως φωνή και αποκλεισμένες από την πολιτική διαδικασία, οι αυτόχθονες πληθυσμοί των Άνδεων συνέβαλαν στη συζήτηση μέσα από την οποία προέκυψε το νέο σύνταγμα του Εκουαδόρ (2008) με την εισαγωγή άλλων επιστημολογιών και κοσμοθεωριών που προέρχονται από την δική τους παράδοση.Έτσι προέκυψε ένα κείμενο σε επίπεδο κράτους και συντάγματος με εξαιρετικά πρωτοποριακές ιδέες και έννοιες. Χάρις σε αυτό το κείμενο, δύο από αυτές τις έννοιες θα μας απασχολούν από εδώ και πέρα σε επίπεδο τοπικό, όσο ίσως και παγκόσμιο.
Η μία είναι η έννοια των Δικαιωμάτων της Φύσης. Η εισαγωγή της έννοιας της φύσης ως αυθύπαρκτης οντότητας, είναι από μόνο του ένα ενδιαφέρον γεγονός που εμπεριέχεται ως πολιτική δήλωση σε ένα Σύνταγμα χώρας. Αυτό που είναι ωστόσο πραγματικά ριζοσπαστικό είναι η δήλωση των δικαιωμάτων της φύσης, ως οντότητας έξω από την ανθρώπινη ύπαρξη.
Η άλλη (και μία από τις μεγαλύτερες αλλά και πιο αντιφατικες συμβολές του κειμένου) είναι η έννοια του Buen Vivir ή Sumak Kawsay, που σύμφωνα με την ερμηνεία που διατυπώνεται στο ίδιο το κείμενο γίνεται αντιληπτή ως «η ζωή στο έπακρο». Sumak Kawsay είναι μία έννοια που προέρχεται από την γλώσσα Kichwa. (Kichwa είναι η πιο διαδεδομένη από τις γλώσσες των ιθαγενών κοινοτήτων στο Εκουαδόρ).
Ωστόσο ήδη από την αρχή διαφάνηκε το ενδεχόμενο παρερμηνείας καθώς το Sumak Kawsay, ως Buen Vivir στα ισπανικά και Good Living στα αγγλικά, μπορεί να ερμηνευθεί ως η στο διηνεκές εξασφάλιση της ανθρώπινης ευημερίας, χωρίς να αποσαφηνίζεται πως επιτυγχάνεται αυτό.
“Για τους ίδιους όμως τους αυτόχθονες πληθυσμούς ο όρος είναι περισσότερο ακριβής ως η καλή ζωή. Για τους αυτόχθονες των Άνδεων ωστόσο, η καλή ζωή δεν περιορίζεται σε μία ανθρωποκεντρική ερμηνεία, αλλά σε μία συνολική αντίληψη της ζωής που περιλαμβάνει όλα τα πλάσματα και τους πόρους (νερό, αέρας, χώμα) που καθιστούν την ζωή δυνατή.
Η έννοια της “ανάπτυξης” είναι ανύπαρκτη στην κοσμοθεωρία αυτών των λαών, δεδομένου ότι στην δική τους κατανόηση του κόσμου το μέλλον είναι πίσω μας, αφού η έννοια του μέλλοντος συνεπάγεται κάτι που δεν βλέπουμε ή δεν γνωρίζουμε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
,μζζ
Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Akram Khan με περαιτέρω αποσπάσματα από την τελευταία του δουλειά θα βρείτε εδώ.
Η κατάκτηση της χειραφέτησης και της μοναχικότητας, και όχι της μοναξιάς, περνά μέσα από τον άλλο, τη συνάντηση, την επικοινωνία, την κοινωνία. Μέσα από τη σχέση με τον άλλο γεννιέται ο ψυχικός κόσμος ο οποίος μέσω της ελευθερίας του προσώπου διευρύνει συνεχώς τα όρια της αυτοδυναμίας και της αυτονομίας του δίχως να τα εξαντλεί ποτέ. Αντίθετα, όσο περισσότερο εμβαθύνεται ο κόσμος των ενορμήσεων, των τάσεων, των ενδιαφερόντων και των επιθυμιών, όσο περισσότερο χειραφετείται το άτομο μέσα από την εμπειρία της κοινωνικής αλληλεπίδρασης τόσο έχει ακόμη περισσότερο ανάγκη το ανθρώπινο και το φυσικό του περιβάλλον, ενώ παράλληλα και διαμέσου αυτού διευρύνεται και εμβαθύνεται τόσο η αυτοδυναμία όσο και η ελευθερία του.
Η έννοια της αυτονομίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα πλαίσια της οπτικής μας με περιεχόμενο ισοδύναμο με αυτό της αυτοδυναμίας σε συσχετισμό με την έννοια της ελευθερίας που αναφέρεται σε έναν πλούσια καλλιεργημένο και διαφοροποιημένο κόσμο ενορμήσεων, επιθυμιών, κινήτρων και ενδιαφερόντων, γνώσεων, ικανοτήτων και δεξιοτήτων, που επιτρέπουν τη δυνατότητα της επιλογής και έτσι της μη εξάρτησης και της μη υποταγής. Όταν όμως αναφέρεται η έννοια της αυτονομίας στη μη εξάρτηση από τις ψυχοσωματικές λειτουργίες όπως και στη μη εξάρτηση από την αναγκαιότητα της σχέσης με το περιβάλλον και των αλληλεπιδράσεων κι ανταλλαγών που αυτό συνεπάγεται, το ότι απαντούμε μαζί με τον M. Lobrot (1989:8) ότι «ο άνθρωπος είναι ελεύθερος αλλά δεν είναι αυτόνομος».
Πηγή: Κωνσταντίνος Μπακιρτζής (2006) ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΑΓΩΓΗ, Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα, σελ. 284-285
Με ελληνικούς υποτίτλους εδώ: http://dotsub.com/view/1e49f04b-7e27-4401-9705-ade5510e28d0