You are currently browsing the tag archive for the ‘ράφτης’ tag.
Φορώ τόσο καιρό το πανωφόρι μου
ένα κουρέλι όλο και πιο εύθραυστο
κι έτσι το πηγαίνω στο ράφτη
να δει αν κάτι μπορεί να γίνει.
Του λέω τώρα είναι στο χέρι σου
να σώσεις την κατάσταση
η μαγική τέχνη της μεταμόρφωσης
θ’ ανανεώσει τη ζωή μου.
Ήταν ένα αστείο, αλλά
αναλαμβάνει το έργο με ιδιαίτερο πάθος
φέρνοντας πίσω στη ζωή το πανωφόρι μου
όσο καλύτερα μπορεί – τι αστείος ανθρώπος.
Κόβει και ράβει δίχως λέξη
με τέτοια σχολαστική ακρίβεια
σα να ‘χει αναλάβει ιερή αποστολή:
την αποκατάσταση της ευτυχίας μου.
Νομίζει, φορώντας το πανωφόρι αυτό
τα σύννεφα στον ουρανό θα διαλυθούν
και θα πιστέψω πως ακόμη μ’ αγαπάς
λοιπόν ξανασκέψου το – τι αστείος άνθρωπος.